نقد نمایش امین معظمی با عنوان «خیابان‌های تهران» نوشته‌ی علیرضا رضایی‌اقدم در شماره ۷۷ مجله حرفه: هنرمند
21 اسفند 1399
«نقاشی در فضای باز، به‌ویژه در شهر، هنرمند را با مسائل دشواری روبه‌رو می‌کند؛ مهم‌ترین آن‌ها افزایش ضریب عوامل متغیر است، مثل تغییر شرایط نور و سایه و حرکت ماشین‌ها و آدم‌ها. ترجمه‌ی فضای کلان و شلوغ شهری به سطح دوبعدی مسئله‌ی دیگری است که نقاش باز باید در مدت زمان کوتاهی آن را حل کند. به جز این مسائل تصویری، عوامل مزاحم بیرونی را هم باید در نظر گرفت. هر نقاشی فضای کارگاه را رها نمی‌کند و برای نقاشی به خیابان نمی‌زند، نه فقط به خاطر آرامش و راحتی کارگاه، بلکه به دلیل زمان و تمرکز لازمی که برای تعمیق اثرش می‌تواند داشته باشد. نقاشی در خیابان هیجان‌انگیز و جالب است، اما اگر نقاش نتواند از پس مسائل بالا بر‌آید، و آن‌ها را در فرم و اجرای نقاشانه‌اش حل کند، عملا به نتیجه‌ای نمی‌رسد.»
علیرضا رضایی‌اقدم، «تهران نقاش خودش را می‌خواهد»، حرفه:هنرمند شماره ۷۷، زمستان ۱۳۹۹
برای خواندن کامل مقاله اینجا کلیک کنید.
