گزاره
“سه در سه” عنوان پروژهای از گالری اُ ست که با هدف معرفی هنرمندان جوان، نوظهور و یا کمتر دیده شده، دومین دورهی خود را تابستان امسال برگزار میکند. این برنامه شامل ۲ نمایشگاه و هر نمایشگاه شامل ۳ نمایشگاه انفرادی است که هریک به مدت ۲هفته ادامه دارد. هریک از هنرمندان انتخاب شده برای این برنامه در یک طبقه از ۳ طبقهی گالری آثار خود را به نمایش میگذارند. اولویت برگزارکنندگان این برنامه در انتخاب هنرمندان، اصالت آثار، استعداد و آتیه دار بودن افراد و همچنین توانایی آنها در استفادهی بهینه از فضای کوچکتر اختصاص داده شده به آثارشان است.هنرمندان منتخب دورهی دوم در سال ۱۳۹۶، در حوزهی طراحی و نقاشی فعالیت میکنند.پرداختن و معرفی هنرمندان جوان و نوظهور همواره یکی از هدفهای اصلی گالری اُ از ابتدا تا به امروز بوده است، با این برنامه امید داریم طیف بیشتری از بازدیدکنندگان را مخاطب قرار دهیم و در عین حال از گروههای وسیعتری از هنرمندان حمایت کنیم. گالری اُ نمایشی از طراحی‌های اخیر پگاه رجامند (م. ۱۳۶۷ ارومیه) با عنوان « بدگواری» در طبقهی سوم برگزار میکند. این هیولاهای فناورانه، علمی ، سرمایه‌سالارانه و … برخلاف دیگر هیولاهای زاده‌ی ذهن بشر گویی نیامده‌اند که بروند که گواریده شوند تا در چرخه‌ی تازه شدن زندگی و زمین بپاید. نه، این بار آمده‌اند تا بمانند یا دستکم دیر و بد در دستگاه گوارش هستی گواریده شوند و به بیان علمی تجزیه نشوند یا به سختی به طبیعت باز گردند. چرا که فرزندان اهریمن‌اند! فرزند اهریمن از آن روی که مخل نظم هستی و آشوبی در آن‌اند. نظم هستی به معنای راستی و قرار گرفتن هر چیز درجای خودش (عدل) که ایرانیان باستانی در اوستا “اشا” می‌نامیدند. نقطه مقابل آن “دروج” است به معنای ظلم و تاریکی و دروغ . از چه زمانی انسان خیال کرد که می‌تواند در دروج بزید؟ که هر چیز را درجای خودش قرار ندهد؟ انسان هم مانند این آفریده‌هایش آمده است که بماند. رشد جمعیت زمین این را نشان می‌دهد اما آیا بر روی زمین هم برای انسان و هم برای محصولات نگواریدنی ناشی از نادانی و حرص و نادیده گرفتن نظم هستی به قدرکافی جا خواهد بود؟ آیا خواهد توانست با همان عقل که این‌ها را ساخته است علاجی برای بدگواریده شدنشان هم بیابد؟ یا می‌باید عقل دیگری به میدان بیاید؟ عقلی در آشتی با راستی و زمین و قانون طبیعت، در آشتی با “اشا” یا “عدل”. – پگاه رجامند در طبقهی وسط، طراحی‌های آذرخش عسگری (م. ۱۳۶۱ تهران) به نمایش درمی‌آیند. کارهای من به نوعی “نمادگرا” هستند؛ یعنی شاید بشود بعضی چیزها را گرفت و به چیزهای دیگر تفسیر کرد. نمی دانم خوب است یا نه! اما اگر این موضوع درست باشد، چیزی است که تقریبن در اکثر مواقع بدون خواست مستقیم من وارد کار شده؛ روشن‌تر بگویم، من چیزی به کار اضافه نمی کنم که پیامی برسانم. دیگر اینکه در کارهای من “روایت” وجود دارد، یا حداقل برای خودم روایتی دارند؛ اگر کسی از من بپرسد چه روایتی؟ احتمالن پاسخ روشنی ندارم اما در پسِ ذهنم چیزهایی هست که می‌دانم هست. کارهای حاضر در این نمایشگاه در ادامه‌ی کارهای کاغذی‌ست که از سال هشتاد و هشت شروع شده و همواره کنار نقاشی‌های روی بوم ادامه پیدا کرده، سیری که این کارها طی میکند از سیر نقاشی‌ها هم جدا هست و هم نیست. – آذرخش عسگری و در طبقهی زیرزمین، نمایشی از طراحی‌های مریم رضوی (م. ۱۳۶۳ رشت) با عنوان «دشت‌های سهمگین» برگزار می‌شود. هرگاه بین برزخ دو حادثه قرار می‌گیرم، احساس می‌کنم آنجایم. جایی که نه مبدا است و نه مقصد. دشت‌هایی بلعنده و بی‌زمان. دشت‌های من در یک فِرِیم ثابت و غیر قابل عبور قرار دارد. دشت‌هایی که همیشه سر جایش هست … دشت‌های سهمگین – مریم رضوی
گزیده آثار
