محمد خلیلی

محمد خلیلی متولد سال ۱۳۵۰ در تربت جام است.

او در آثار خود با بازنمایی عناصری همچون علفزار، سنگ و جداره‌های سیمانی همواره در مرزی میان واقعیت و خیال قرار می‌گیرد؛ و با تاکید بر عناصر فراموش‌شده‌ی موجود در زندگی روزمره و حفظ نظم طبیعی میان آن‌ها، به گونه‌ای غریب و نامنتظر، مخاطب را به تعمیق در واقعیت‌های موجود فرا می‌خواند.

خلیلی از طریق به تصویر کشیدن مناظر نامتعارف، معماری ساختمان‌هایی که در آنِ واحد می‌توانند هم اجزای بناهایی نیمه کاره باشند و هم بقایای یک تمدن رها شده، راهی را برای مخاطب ترسیم می‌کند که از خلال آن بتواند برای لحظه‌ای به صورت خودآگاه یا ناخودآگاه به بررسی فرآیندهای ذهنی، در وضعیت بی‌زمان و مکان بپردازد. در واقع، این مناظر و ساختمان‌ها می توانند استعاره‌ای از موضوعات وجودی، روانشناختی، اخلاقی و زیبایی‌شناختی بشر امروز باشند.

او بستری را برای مخاطب فراهم می‌کند تا با تمرکز بر برش‌هایی از اجسام سنگین و خاطرات گنگ از زندگی روزمره، به کشف عمیق‌تر آرزوها و اضطراب‌های هرروزه‌ی خویش بپردازد.

محمد خلیلی در کنار نقاشی، به تدریس در هنرستان و دانشکده‌‌ی هنرهای زیبا نیز می‌پردازد.