گالری اُ نمایشی از آثار نقاشی علی گنجوی (م. ۱۳۵۹ ساری) را با عنوان «گیج است سرم» برگزار می‌کند.
در نوشتن متن، فضاهای بین بخش‌ها، پاراگراف‌ها و سایر واحدهای معنایی به طور معمول بیانگر سلسله مراتب ساختاری و گروه‌بندی‌های معنایی هستند و مرزهای کلمات، پاراگراف‌ها و بخش‌ها را برای خواننده مشخص می‌کنند. با استفاده از این فضاها، متن‌ها به صورت بصری طبقه‌بندی می‌شوند و با هدایت چشم و ذهن خواننده، فرآیند ادراک تسهیل می‌شود. کارکرد این فضاها میان کلمات، ابیات و مصراع‌ها در نوشتن شعر پیچیده‌تر است و شاعر با استفاده از این فواصل، توالی‌های موزون و واحدهای معنایی ظریف‌تری را در ساختارهای نحوی معمول ایجاد می‌کند. علی گنجوی در ادامه‌ی مجموعه پیشین خود، با استفاده از توالی‌های موزون و درخشش‌های آنی در فضاهای کم‌کنتراست، همچون شاعری که نظم کلمات را می‌شکند، تلاش در ایجاد فضاهای بصری متفاوتی دارد تا با برانگیختن میل به پرسشگری، به مسائلی پیرامون معنا، تفسیر و حقیقت بپردازد.
