عبدالرضا امین‌لاری

روایت زندگی شخصی من، شیوه‌ی کار و دیدگاه من نسبت به کارم را شکل داده است: در ایران و در زمان انقلاب ۱۳۵۷ متولد شدم، جنگ ایران و عراق را کودکی تجربه کردم، به امریکا مهاجرت و با هویت کوئیر خود زندگی کردم. من در آثارم از طریق انتخاب مواد مختلف و استفاده از آن‌ها در خلق انتزاع هندسی، تلاش در کشف مضامینی همچون جابجایی، مفهوم "خانه"، موقعیت بینابینی و دوگانگی در حوزه‌ی خصوصی و عمومی دارم.

در ده سال گذشته، به صورت شخصی مطالعات گسترده‌ای حول محور رابطه‌ی صنایع دستی معاصر و کار اجتماعی انجام داده‌ام و به صورت فرمی به مطالعه بر روی هندسه و انتزاع، با تمرکز بر ایده‌‌ی کارکرد فرا-ملی دوخت و رابطه‌ی آن با مفهوم کار پرداخته‌ام. در آثارم از طیف وسیعی از نخ‌ها با جلوه‌های بصری متنوع استفاده می‌کنم، از نخ ابریشم ژاپنی پوشیده شده با طلای ۲۴ عیار تا نخ خیاطی خانگی؛ و از طریق دوخت به مثابه طراحی بر روی کاغذ به کشف برداشت‌های بینا-فرهنگی از رنگ و دیزاین می‌پردازم. تحت تأثیر منابع مختلفی از معماری ایرانی گرفته تا کاشی‌های آزولجو، آثار من مطالعاتی پراکنده در رابطه با مقیاس، نور و رنگ به حساب می‌آیند، در صورتی که تمرکز عمومی من بر روی موضوع کار و فرآیند اساسی تکرار در خیاطی و گلدوزی به مثابه کار خانگی است.

برای مجموعه آثارم  که به صورت جداگانه شکل می‌گیرند، از دو روش کاملا متفاوت استفاده می‌کنم. دسته‌ی اول کارهای من کاملا برنامه‌ریزی شده‌اند؛ بدین معنی که پس از تهیه‌ی نقشه‌ی اولیه به صورت عمدی از تغییر دادن و تصمیم‌گیری حین اجرا اجتناب می‌کنم. کار بر روی هر یک از این آثار حدود سه ماه به طول می‌انجامد و یادآور کار روزانه‌ی کارگران در کارخانه است. در روش دوم، من به طور ارگانیک مسیر طراحی خود را انتخاب می‌کنم و به خود اجازه‌ی تجربه و کشف در مسیر خلق اثر را می‌دهم. آثار من خاصیت مجسمه‌گونه دارند، بدین معنی که تجربه‌ی دیداری متفاوتی برای بیننده، بسته به محل قرارگیریش به وجود می‌آید که این البته به دلیل تاب اندکی است که کشش نخ به کاغذ می‌دهد. سه بعدی بودن این آثار می‌تواند یادآور نقش پویای سایه در نقش‌برجسته‌های سنتی‌تر باشد. برای من روند تشریفاتی و تکراری اجرای آثار است که گذر فیزیکی زمان را نشان می‌دهد و تجربه‌ای خلق می‌کند که من و بیننده را به هم پیوند می‌زند. نتیجه‌ی نهایی یک ماتریس از الگوهای موزاییکی است که به طور هم‌زمان بر روی هم قرار گرفته‌اند و طبقات و فرهنگ‌های متفاوتی را در بر می‌گیرند.

-عبدالرضا امین‌لاری