گالری اُ نمایشی از آثار علی صادقی (م. ۱۳۵۵ ایلام) را برگزار می‌کند.
آثار این مجموعه، در روندی طولانی و با درهم آمیزی فیگور و فرم‌های انتزاعی، وجه تروماتیک سرگشتگی انسان در جهان پیرامون را به تصویر می‌کشند.
در این نقاشی‌ها، برخی از فرم‌ها که در بافتار کار درهم تنیده شده‌اند، تا مرز انتزاع پیش می‌روند و دوباره از آن می‌گریزند؛ گویی در آن‌جا که قرار است عناصر به فرم‌هایی متعین نزدیک شوند، هنرمند با ضربه‌ها، خطوط و لایه‌های رنگی آن‌ها را بار دیگر متلاشی و قطعیت تام را مخدوش می‌کند.
فضای متلاطم آثار، به فقدان و غیابی بزرگ اشاره دارد. فیگورها در میان خطوط منقطع، گاه با هیبتی نا-ایستا و گاه سنگین و بی‌حرکت حضور دارند، بی‌آنکه حضور خود را بازشناسند و مخاطب را در برابر سویه‌ای از بودن و زیستن قرار می‌دهند که گویی زمانی در حجاب فرو رفته و نادیدنی گشته‌اند.
