گزاره
نابودی و زوال تدریجی تمدنهای بشری موضوعی است که در این مجموعه بازنمایی شده است. در این آثار در نگاه نخست، امین شجاعی دغدغهاش نسبت به طبیعت و محیط زیست را ابراز میکند و رابطهی انسان معاصر و طبیعت را به نقد میکشد.
او با به کارگیری موادی از جنس ویرانههای گسسته از طبیعت، کنشی ارگانیک را تجربه کرده و در این مجموعه انهدام، جذب و گسترش را باز تولید مینماید و حتی در نگاهی کلیتر شجاعی به شبکهای از ارتباطات بین انسانها، دنیا و کل جهان میپردازد که به شکلگیری و نابودی تمدنها میانجامد.