درباره‌ی نمایش عرفان روهینا: «درون، بیرون»
8 بهمن 1403
غزاله نوریان در بررسی نمایش «درون، بیرون» عرفان روهینا، تکرار دو سوژه‌ی اصلی مجموعه—طبیعت بی‌جان و چشم‌اندازها—را نشانه‌ای از غرق شدن هنرمند در چند قاب و فضایی خاص می‌داند. از نگاه او، این ویژگی به نکته‌ای اساسی در جهان‌بینی روهینا اشاره دارد: لذتِ بی‌نهایتِ غرق شدن در خود.
برای خواندن مقاله این‌جا کلیک کنید.
