گزاره
به انتخاب علی نصیر
در چند دهه‌ی اخیر، مهاجرت مداوم مردم از ایران، پرسش‌های فلسفی بی‌شماری را در ارتباط با پیچیدگی‌های «جابه‌جایی» و «مکان» و مفاهیمی هم‌چون «هویت ملی» و «خانه» به وجود آورده است. اندک مطالعات دانشگاهی انجام‌شده در این ارتباط عموما داستان مهاجرت از ایران را به انگیزه‌ها و آمارهای قابل اندازه‌گیری تقلیل می‌دهند و در زمینه‌ی ارتباط بین مهاجران، پیوندهای اغلب نامرئی آن‌ها با ایران و فضاهایی میانی، که ما بدون توجه به جغرافیایمان، در آن زندگی می‌کنیم، بی‌تفاوت هستند. در نمایش پیش رو، علی نصیر، با تکیه بر این باور که روایت شخصی و گفت‌و‌گو در مورد تجربه‌ی خلق اثر هنری، پتانسیل ایجاد بینش فلسفی عمیق‌تری را در مورد وضعیت جهانی و همه‌گیر مهاجرت و مهاجران دارد، دیدگاهی جایگزین را در این ارتباط ارايه می‌دهد. دیدگاه علی نصیر در نمایش پیش رو از طرفی در تقابل با کلیشه‌سازی رایج از هنر ایران کارآمد است و از سویی دیگر باعث اعتبار بخشیدن و دیده‌شدن هرچه‌بیشتر هنرمندانی می‌شود که در خارج از مرزهای ایران نقش موثری در پیش‌رفت فضای هنر ایران داشته و دارند. در این نمایش آثار پنج هنرمند نوظهور ایرانی، دنیا حسینی‌وند عالی‌پور (م.۱۳۷۳)، ایمان رضایی (م. ۱۳۵۹)، مهداد علیزاده (م. ۱۳۷۲)، پگاه کشمیرشکن (م. ۱۳۷۵)، ام اسمارت (م. ۱۳۷۶) که در سه کشور مختلف زندگی و کار می‌کنند و تاکنون تجربه‌ی همکاری با یکدیگر را نداشته‌اند، ارايه خواهد شد. همانطور که آثار هنری به عنوان دعوت‌کننده برای ورود به فضاهای دشوار و هتروتوپیک عمل می‌کنند، نمایش پیش رو شما را به فضایی دعوت می‌کند که دوگانگی و عدم قطعیت را در آغاز یک گفتگو به نمایش می‌گذارد. هدف از این نمایش، ارائه‌ی پرسش‌ها یا پاسخ‌هایی بی‌نقص نیست و تلاشی است در جهت نشان‌دادن تجربه‌ای از شکاف‌های گفتگو، فواصل، سکوت‌ها و تضادهایی که با دوگانگی تجربه‌ی زیستن در لحظه‌های «ناگفته» و جغرافیای متفاوت همراه است.
هنرمندان:
ام اسمارت، ایمان رضائی، دنیا عالی‌پور، مهداد علیزاده، پگاه کشمیرشکن
گزیده آثار
