نقطه‌ی سکون

گزاره

گالری اُ افتخار برگزاری نمایش نقطه‌ی سکون، منتخبی از آثار مجموعه‌ی خصوصی خود را دارد.

در نقطه‌‌ی سکون جهانِ در حال چرخش، نه جسم و نه بی‌جسم؛
نه از و نه به‌سوی؛ در نقطه‌ی سکون، رقص آنجاست،
اما نه توقف و نه حرکت. و آن را ثبات نخوانید،
جایی که گذشته و آینده گرد هم می‌آیند. نه حرکت از و نه به‌سوی،
نه صعود و نه نزول. جز برای آن نقطه، نقطه‌ی سکون،
رقصی وجود نداشت، و تنها رقص است.
فقط می‌توانم بگویم، آنجا بوده‌ایم: اما نمی‌توانم بگویم کجا.
و نمی‌توانم بگویم، چه مدت، زیرا این به معنای قرار دادن آن در زمان است.
- ترجمه از جواد دانش‌آرا در کتاب «چهار کوارتت» 

نقطه‌ی سکون، الهام‌گرفته از مفهوم «مرکزی بی‌حرکت در جهانی در چرخش» از تی.اس. الیوت¬¬، مانند استعاره‌ای برای فضاهای نادیدنی و نیروهای پنهان نقش ایفا می‌کند که فهم ما از وجود را به‌طور نامحسوسی شکل می‌دهد. نقطه‌ی سکون، نمایانگر فضایی متناقض است که در آن حرکت محو می‌شود، اما همچنان جوهره‌ی زندگی در آن متمرکز است—حضوری محصور در سکون، طنین‌انداز نوعی ابهام که تاروپود واقعیت را به‌هم پیوند می‌زند؛ نادیدنی اما با این حال قدرتمند.
آثار به‌نمایش‌درآمده به بررسی درون‌مایه‌هایی از فضاهای بینابینی خالی، نادیدنی و پنهان می‌پردازند که بازتابنده‌ی نگرش الیوت مبنی بر حیاتی بودن این فضاها برای الهام و حضور است. در این‌جا، فضا، خود به موضوعی تبدیل شده که در ناب‌ترین حالتش، منعکس‌کننده‌ی هم رسانه وهم استعاره است که توسط هر هنرمند به شکلی منحصربه‌فرد تفسیر شده است.
آن‌ها فراتر از سطح مرئی، نفوذ و در گستره‌ی وسیع نیروهای پنهان که امر پیدا و ناپیدا را متصل یا منفصل می‌کنند، تامل کرده و شناخته و ناشناخته، مشخص و نامشخص را به‌هم متصل می‌کنند. فضا، هم به‌عنوان مرز و هم آستانه، ملموس اما همچنان ذهنی، بی‌وقفه توسط ادراک تغییر شکل می‌دهد.
این ویژگی اسرارآمیز، بازتابنده‌ی نواحی میانی است که در تجربه‌ی انسان نقشی اساسی دارد—مکث میان نفس‌ها، سکوت بین نت‌های موسیقی و شکاف میان حافظه و فضاهای ناشناخته در روابط و همانندی‌ها. درست همان‌گونه که نقطه‌ی سکون الیوت، زمان و حرکت را در تعادلی ظریف نگه می‌دارد، این فضاها شدت و تاثیری دارند که به قدرتمندی غیاب به اندازه‌ی حضور اشاره می‌کنند. با تامل بر نادیدنی‌ها، این نمایش ما را به درک اهمیت عمیق آنچه فراتر از دیدگان نهفته است دعوت می‌کند و به بازتابی آرام اما عمیق درباره‌ی نیروهای نامرئی و تاثیرگذار می‌کشاند که هم جهان بیرون و هم دنیای درونی‌مان را شکل می‌دهند.
علاوه بر این، بازدیدکنندگان را به تامل در مفهوم فضا—نه تنها به‌عنوان ساختاری فیزیکی، بلکه به‌عنوان چیزی که در لایه‌های تجربه‌ی انسانی درک، تصور و به‌طور پیوسته مورد مذاکره قرار می‌گیرد،‌ دعوت می‌کند.
این نمایش بخشی از مجموعه‌ای گسترده‌تر است که در طول ۱۵ سال گذشته شکل‌ گرفته و بیانگر تعهد گالری به هنری‌ست که تنها به آنچه دیده می‌شود نمی‌پردازد، بلکه به آنچه احساس و به یاد سپرده می‌شود نیز توجه دارد.

هنرمندان:

فریدون آو، مریم اسپندی، مجتبی امینی، سینا برومندی، علی بهشتی، وحید حکیم، افشان دانشور، فرنیاز ذاکر، مهدی شفیع قنادی، اشکان صانعی، راضیه صدیقیان، نیلوفر لهراسبی، لیلا میرزاخانی، محمدرضا میرزایی و غزاله هدایت