شاهو بابایی

گزاره

گالری اُ  نمایشی از  مجموعه نقاشی‌های اخیر شاهو بابایی (م. ۱۳۵۸ مریوان) را برگزار می‌کند.

آثار بابایی به وسیله‌ی بازنمایی جلوه‌های عاطفی طبیعت، پلی میان تجارب فردی و جمعی انسان‌ها است. مجموعه‌ی پیش‌رو برگرفته از مناظری طبیعی،‌ به‌ویژه نیزارهایی است که بابایی از کودکی و زادگاهش به خاطر می‌آورد. در سال‌های اخیر، تماشا و غور در نیزارهای اطراف تهران و کرج که نزدیک به محل کنونی زندگی او هستند، ذهنیتی در او شکل داده که موجب خلق این مجموعه شده‌ است.
هنرمند، همچنان که دقت زیادی را وقف جزئیات و فرم‌های آشنا کرده است، فرایند خلق آثارش را با تصویری مبهم آغاز کرده و به مرور به شکل نهایی اثر رسیده است. بابایی با استفاده از لایه‌های رنگ روغن—رسانه‌ای که ابزار صبر و حوصله است—ترکیب‌بندی آثارش را بهبود می‌بخشد تا سیر تکاملی طبیعی را طی کنند.
حضور انسان به واسطه‌ی استعاره‌های تصویری ظریف در این نقاشی‌ها قابل فهم است. برای مثال، سکون قایق، حسی از توقف و سکوت را در جایی که انگار زمانی زندگی در آن جریان داشته و اکنون رها شده است، بر‌می‌انگیزد.
بابایی همچنان که آثارش را جست‌و‌جویی در خاطره و تخیل توصیف می‌کند، تعادلی ظریف میان واقعیت و تمایلی عمیق به ماهیت احساسی طبیعت ایجاد می‌کند. مناظر طبیعی او یادآور خاموشی با عمق احساسی است که تنش میان زوال آنی دنیای طبیعی و استمرار آن را، برخلاف حضور دوری که از زندگی امروزی دارد، بازمی‌نمایاند.