گزاره
گالری اُ نمایش انفرادی «بیگذشته، بیحال، بیآینده» از آریا تابندهپور (م. ۱۳۶۳ تهران) را که متمرکز بر تجربههای شخصی اوست، برگزار میکند.
موضوع اصلی این مجموعه که در مدت چهار سال گذشته شکل گرفته است، همچون نمایشهای او از ابتدا تاکنون، ازبینرفتن و زوال است که این مجموعه را به خاتمهای برای مجموعههای پیشین تبدیل میکند. عنصر پیشبرندهی این مجموعه، اتفاقات سالهای اخیر، تجربیات هنرمند و موضع وی نسبت به عکاسی بوده است.
رسانهی تابندهپور از سه جز تشکیل شده است: عکاسی، حرکتهای رباتیک و عکس برشخورده. عکس با چاپ سیپرینت، عنصر تعلق وی به عکاسی و خط ربط همهی مجموعههاست.
برای تابندهپور، فرم و محتوا به همراهی تکنیکهای فکرشده ارتباط تنگاتنگی با یکدیگر دارند. اگرچه با وجود این فرآیندهای فکرشده، دغدغهی هنرمند انتقال پیام نیست، همانطور که هنرمند را نیز پیامدهنده یا پیامرسان نمیداند. در عوض، قصد دارد مخاطب، اثر را خود با زاویهی دید و تخیل شخصیاش در فضای نمایشدادهشده تجربه کند.
تابندهپور نقش بیتا فیاضی و فرشید آذرنگ را در شکلگیری مسیر هنریاش در سالهای پس از دانشگاه برجسته میداند. با این حال، در سالهای اخیر، آثارش را بیشتر تحتتاثیر فرآیندهای الکترونیک و پرداخت صنعتی میداند.
او شیوهی فکریاش را اینگونه توصیف میکند:
«کارهای هر فردی که کار هنری انجام میدهد، بیشک خواسته یا ناخواسته از اجتماع میآیند. مادامی که درحال زندگی اجتماعی هستیم تاثیرات آن را با خود خواهیم داشت.
چالشها و خطاهایی که در مجموعهها برایم اتفاق میافتند، هرگز مانع ادامهدادنم نیستند—به فکر پشتسرگذاشتن و حلکردنشان نیستم؛ با آنها همراه میشوم.
پروسهی اتمام کار برایم زمانیست که فکر میکنم ایده تغییر شکل پیدا کرده و ایدهی جدیدی میسازد. با این حال، هر کار با رفتن به جای جدید، نقش جدیدی را بازی میکند. فرقی نمیکند دیوار گالری، خانهی مجموعهدار یا انبار کارگاه، هر یک آغازی جدید است.»