محمد حسن‌زاده

محمد حسن‌زاده (م. ۱۳۵۸ گچساران) هنرمندی است که آثارش ریشه در روایت زمین‌شناختی و تاریخی منحصربه‌فرد گچساران دارد؛ شهری که عمیقا تحت تاثیر صنعت نفت بوده و زندگی و آثار حسن‌زاده را شکل داده است. این آثار حاصل زیستن در مکانی‌ست که در چرخه‌های تغییر، استخراج و بازپس‌گیری دگرگون شده است. طراحی‌های دقیق او با زغال، لایه‌های تاریخیِ مداخله‌های استعماری، بهره‌برداری صنعتی و تاملات شخصی را آشکار می‌سازند و به پیوند پیچیده‌ی میان ثبات و ناپایداری می‌پردازند که در مجموعه‌ی «نفت: ارتفاعِ عمق» که در «کارخانه آرگو» به نمایش درآمد، محسوس است.
 آثار او روی کاغذ—با جوهر، زغال و نفت خام—بازتابی از لایه‌های زمین‌شناختی و تاریخی محیط پیرامونش هستند. هم‌نشینی نفت خام با ماهیت مصرفی زغال، گفت‌وگویی میان زمان زمین‌شناختی عمیق و مداخله‌ی انسانی برقرار می‌کند. این تقابل مادی، تنش میان ماندگاری و ناپایداری را برجسته می‌سازد؛ موضوعی که در بازنمایی‌های بسیار دقیق او از مناظری که دگرگونی‌های عظیم فیزیکی و اقتصادی را پشت‌سر گذاشته‌اند نیز بازتاب می‌یابد. او با توصیف‌های نزدیک و جزیی‌نگرانه، به آنچه باقی می‌ماند و آنچه ناپدید می‌شود می‌پردازد و زمین را همچون دست‌نوشته‌ای چندلایه از استثمار و پایداری به تصویر می‌کشد.
در کنار آثار کاغذی، عکس‌های او گونه‌ای از مستندسازی هستند و ابزارها و اشیای مرتبط با استخراج نفت را ثبت می‌نمایند. این تصاویر و اشیا، روایتی بصری از کار یدی، دگرگونی و تخریب زیست‌محیطی می‌سازند.
 حسن‌زاده از خلال این رویکرد میان‌رشته‌ای، زمینه‌ی زیستی و زیسته‌ی خود را بازمی‌نگرد و تجربه‌ی جسمی و ذهنی‌اش را با چشم‌انداز پیرامونش درهم می‌آمیزد.