آرمین ابراهیمی

آثار آرمین ابراهیمی (م. ۱۳۶۳ تهران) به کاوش در اوج احساسات انسانی، انزوا و درون‌نگری در میان تغییرات عمیق در واقعیت‌های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی ما می‌پردازد. ترکیب‌بندی‌های رویاگونه‌ی او میان امر نمادین و مشخص در نوسان‌اند و بینندگان را به فضاهایی مبهم، اما عمیقا تاثیرگذار دعوت می‌کنند.
هنرمند با حساسیتی ادراکی نسبت به مادیت و کنش آفرینش، از ویژگی‌های فیزیکی و رنگی مواد خود بهره می‌برد تا فضاهای تصویری معماگونه‌ای را بسازد. این فضاها هم‌زمان که روابط میان پیکره‌ها را چارچوب‌بندی و واسطه‌گری می‌کنند، تعادلی میان انتزاع و پیوند با شرایط نامطمئن حال حاضر برقرار می‌سازند.
آثار ابراهیمی حسی از احتیاط، کنجکاوی و اشتیاق را برمی‌انگیزند و پرسش‌هایی را درباره‌ی ارتباطات فیزیکی و عاطفی میان افراد مطرح می‌کنند. صحنه‌های او که هم‌زمان بی‌زمان و معاصرند، بینندگان را به تامل در باب شکنندگی و وابستگی متقابل روابطمان در بستر گسترده‌تر اجتماعی-سیاسی فرامی‌خوانند.