گالری اُ در پیپر پوزیشنز برلین ۲۰۲۵

22 اسفند 1403

گالری اُ در «پیپر پوزیشنز برلین»: نمایش آثار هنرمندان ایرانی متمرکز بر مدیوم کاغذ
گالری اُ از زمان تاسیس خود در سال ۱۳۹۳، به‌عنوان یکی از فضاهای پیشرو در هنر معاصر تهران شناخته شده است. یکی از تمرکزهای اصلی گالری اُ، حمایت از هنرمندان جوان و نوظهوری است که به‌طور گسترده با مدیوم کاغذ کار می‌کنند. این تعهد نقشی کلیدی در ارتقای جایگاه آثار کاغذی به سطحی برابر با دیگر مدیوم‌های هنری ایفا کرده و در یک دهه‌ی اخیر به شناخت و قدردانی گسترده‌تر از هنر مبتنی بر کاغذ کمک کرده است.
در این دوره ازآرت‌فر «پیپر پوزیشنز برلین»، گالری اُ آثار سه هنرمند مستقر در تهران—راضیه صدیقیان (م. ۱۳۶۵ تهران)، مریم مهری (م. ۱۳۵۸ تهران) و اشکان صانعی (م. ۱۳۶۳ ارومیه)—را ارائه می‌کند که شیوه‌های کاری آن‌ها به‌طور عمیقی با مدیوم کاغذ پیوند خورده است. همچنین برای نخستین بار، ایمان رضائی (م. ۱۳۵۹شیراز)، هنرمند ایرانی ساکن برلین، در این نمایش حضور دارد. اگرچه او به‌طور خاص بر روی کاغذ متمرکز نیست، اما از طیف گسترده‌ای از مواد در آثار خود بهره می‌برد و کاغذ نیز یکی از عناصر مورد استفاده‌اش به شمار می‌رود.


نخستین نمایش پاپ‌آپ و اوپن استودیو مکان

11 اسفند 1403

نمایش گروهی اکنون: نخستین نمایش پاپ‌آپ و اوپن استودیو مکان
مکان آرتس به‌عنوان یک مرکز هنری، فضایی مشترک به هنرمندان منطقه خلیج و هنرمندان مهمان از مرکز و غرب آسیا و شمال آفریقا (CWANA) اختصاص می‌دهد.
این محیط، فضایی برای تبادل خلاقانه، تفکر، آزمایش و همکاری هنرمندان است. 
نخستین نمایش پاپ‌آپ و اوپن استودیوی «مکان» با حضور هنرمندان مقیم فعلی و آتی از تاریخ ۱۰ اسفند تا ۱۲ اسفند ۱۴۰۳ در استودیوهای ام‌اس‌پی برگزار می‌شود.
آثاری از افشان دانشور در این رویداد به نمایش گذاشته شده است.
برای اطلاعات بیشتر این‌جا کلیک کنید.


گزارش سالانه آبان ۱۴۰۳-۱۴۰۲

7 آذر 1403

گزارش فعالیت‌های دهمین سال گالری اُ.


درباره‌ی نمایش آرش صداقت‌کیش نوشته‌ی هوفر حقیقی

16 بهمن 1403

آرش صداقت‌کیش را می‌توان از آن دست هنرمندانی برشمرد که علاقه چندانی به شناخته‌ شدن آثارش به شیوه یا رویکرد هنری مشخصی ندارد و به نظرم نمی‌توان و نباید دوره‌ی کاری او را (لااقل تا اکنون) به سبک و سیاق یا چهارچوب‌های تاریخی از پیش قوام یافته، تقلیل داد. در واقع آن مفهومی که به ‌عنوان امضا یا زبان شخصی هنرمندان می‌شناسیم را نباید در آثار آرش صداقت‌کیش در سطح بصر جستجو نمود. طیف وسیع آثار او چه به لحاظ تکنیکی و چه محتوایی سندی بر این مدعاست. شکلی از برچسب گریزی افراطی و رفتاری اطوارگرایانه که تجربیدن را ارزش غایی هنر می‌داند.
شاید برای بیان مولفه‌های ژانریک آثار صداقت‌کیش بتوان از برخی سبک‌ها، ایسم‌ها و قالب‌ها به عنوان کیفیت‌هایی توامان موجود، سخن گفت. کیفیاتی که نمی‌بایست به هیچکدام از آنها فروکاهیده شود. این تنوع، از آثاری که در پیوندی مکانمند با آنچه پیش رویش بوده، تا آثاری که حاصل تخیل و ذهنیتی منفک از این حضور فیزیکی بوده‌اند، گسترش یافته است. هرچند همین دو نوع برخورد عمده (دو سر طیف) در نقاشی یا طراحی را نیز نمی‌توان در آثار صداقت‌کیش به راحتی و وضوح از هم تفکیک نمود. وفاداری عین به عین او به واقعیت و یا تکریم انتزاع، خصلت‌هایی به هم‌آمیخته در آثار صداقت‌کیش هستند که شاکله‌ی بنیادین دوره‌ی کاری او را رقم زده‌ است و هر شکلی از تلاش برای تمیزدادن آنها از یکدیگر نه تنها ساده‌سازی مسئله است بلکه مسیر شناخت و مطالعه‌ی نظری آثار او را نیز به بیراهه خواهد کشاند. در واقع این کیفیات چندگانه، آنچنان با ظرافت در یکدیگر ذوب شده‌اند که (همچون یک واکنش شیمیایی بازگشت‌ناپذیر) این امر را مبدل به دست‌وپازدنی عبث و سطحی خواهد نمود.
تمایل به استعلایافتن از مرزبندی‌ها و خط‌کشی‌های نخ‌نما شده‌ی تاریخ هنر، و درعین حال شناخت و غوطه‌ور شدن میان آنها توسط هنرمند، گواهی بر معاصریت آثار و تفکر اوست.
در نمایش اخیر آثار آرش صداقت‌کیش در گالری اُ، شاهد فیگورهایی گروتسک هستیم که در بافتاری واقع‌گرایانه و براساس حافظه‌ای زیسته با یکدیگر تلفیق شده‌اند و این بازه‌ی بیانی تا چشم‌اندازهایی واقع‌نمایانه که به واسطه‌ی ضرب قلم‌های اکسپرسیونیستی هنرمند، آغشته به انتزاع گشته‌اند، امتداد یافته‌است. گونه‌ای بی‌نظمی که با تمهیدات هنرمند به نحو مطلوبی سامان یافته است.


بین زینت و ساختار

7 آذر 1403


«بین زینت و ساختار»، متن اخیر فرنیاز ذاکر که در مجله‌ی موزه‌ی نساجی منتشر شده است، فرش در هنر و معماری مدرن را مورد بحث قرار می‌دهد.
این مقاله به بررسی این موضوع می‌پردازد که چگونه معماری و هنر مدرن از منسوجات - به ویژه فرش‌ها - برای دستکاری درک ما از فضا، با برانگیختن حس محصور بودن و لمس کردن استفاده کرده‌اند.

دانلود پی‌دی‌اف