گالری اُ با آثاری از آرمین ابراهیمی (م. ۱۳۶۳ تهران) و آیلار دستگیری  (م. ۱۳۶۷ تهران)  در «آنتایتلد آرت ۲۰۲۴» شرکت می‌کند. این حضور، نخستین تجربه‌ی ما در یکی از برجسته‌ترین آرت‌فرهای هنر معاصر است که در هفته‌ی هنر میامی برگزار می‌شود.
هر یک از این هنرمندان با زبان هنری و نگاه منحصربه‌فرد خود، دیالوگی پویا و تاثیرگذار میان آثارشان شکل می‌دهند. بیان خلاقانه‌ی ابراهیمی و دستگیری به مضامینی جهان‌شمول همچون تاب‌آوری، سازگاری و جست‌وجوی معنا در دنیایی شکل‌گرفته از عدم قطعیت می‌پردازند و تجربه‌ای عمیق و تامل‌برانگیز را برای مخاطبان فراهم می‌آورند.

محسن آزموده در شماره‌ی ۵۸۵۸ روزنامه‌ی اعتماد، به بررسی نمایش علی وزیری با عنوان «قلمرو - زیستن» پرداخته که در آن دو دغدغه‌ی اصلی وزیری را بازنگری می‌کند و مجسمه‌های او را فراتر از فرم‌هایی ارگانیک و مصنوعاتی زیبا، به‌عنوان آثاری که بازنمایانگر دغدغه‌ای کلی و عمومی هستند تلقی می‌کند.
برای اطلاعات بیشتر این‌جا کلیک کنید.

گالری باروینسکی نمایش انفرادی آثار فرنیاز ذاکر (م. ۱۳۶۱ تهران) را با عنوان "میان تزئین و ساختار" از ۲۸ اردیبهشت تا ۳۱ خرداد ۱۴۰۳ برگزار می‌کند.
ذاکر هنرمندی میان‌رشته‌ای است که کارهایش شامل پارچه، مجسمه‌سازی، نقاشی، چاپ، ویدئو و چیدمان می‌شود. او از گذشته‌ علاقه‌مند به تعامل میان معماری، پارچه‌ و بدن و اینکه چگونه درک ما را از فضا، مرزها و هویت شکل می‌دهند، بوده است. همین موضوعات در نمایش فعلی ذاکر در گالری باروینسکی تکرار می‌شوند، جایی که تمرکز بیشتر بر ویژگی‌های ساخت فضا از توسط پارچه است.

«تکرار طبیعت»
پروژه‌های هنری رونوا (برلین)
۷ اردیبهشت - ۱۶ خرداد ۱۴۰۳

پروژه‌های هنری رونوا (برلین) با همکاری گالری اُ (تهران)، نمایش مشترک «تکرار طبیعت» را برگزار می‌کند. این نمایش به انتخاب ارکیده درودی، آثار بر روی کاغذ را با تاکید بر دیدگاه‌های منحصر به فرد شش هنرمند توانای ایرانی در برخورد با طبیعت به نمایش می‌گذارد.
بازنمایی «طبیعت» در هنر معاصر فراتر از درک زیبایی‌شناختی صرف است. آثار این مجموعه در کنار هم به استعاره‌هایی بصری تبدیل می‌شوند که با برانگیختن حس کنجکاوی، بینندگان را به پرسه‌زنی در خاطرات و احساسات و خوانش دیدگاه‌های مختلف در ارتباط‌ با طبیعت دعوت می‌نمایند. این آثار با در کنارهم قرار دادن تجربیات شخصی و بازنمایی طبیعت، شبکه‌ای منسجم از بازتاب‌های درونی را به همراه بستری برای گفتگو ایجاد می‌نمایند.

هنرمندان:
آرمین ابراهیمی (م. ۱۳۶۳ تهران)
سرمیناز بارسقیان (م. ۱۳۶۶ تهران)
رها خسروشاهی (م. ۱۳۷۶ تهران)
آیلار دستگیری (م. ۱۳۶۷ تهران)
راضیه صدیقیان (م. ۱۳۶۵ تهران)
مریم مهری (م. ۱۳۵۸ تهران)

گالری اُ با آثاری از راضیه صدیقیان، مریم مهری، افشان دانشور و فرنیاز ذاکر در آرت‌فر پیپر پوزیشنز برلین ۲۰۲۴ شرکت می‌کند.

آثاری از علی نصیر در نمایش گروهی «واقعیت‌های غیر ممکن» در گالری سویل دلماچی به نمایش درآمده است. این نمایش تا ۱۲ خرداد ۱۴۰۳ ادامه دارد.

علی نصیر (متولد ۱۹۵۱ تهران) با جدیدترین نقاشی‌هایش ارائه شده است که در آن‌ها تلاش می‌کند تا ترکیبی هارمونیک از خاطرات ناآرام، محیط پرآشوب و مسائل اجتماعی، سیاسی و فلسفی پیچیده با زیبایی و شادی درونی وجود دارد که منجر به تبدیل آثارش به تلاشی مداوم برای گسترش حس زیبایی‌شناسی‌اشان می‌شود. در نقاشی‌های هنرمند، بازی فرم، رنگ، حرکت و ترکیب‌بندی با ظرافت به‌هم پیوند خورده‌اند.
نمادهای ‌شهری، عناصری از طبیعت یا حتی تکه‌هایی غیر منتظره از اشیایی که در واقعیت هرگز کنار هم قرار نمی‌گیرند در آثار وی در آثار وی به‌خوبی در کنار هم، هم‌زیستی می‌کنند.

برای اطلاعات بیشتر اینجا کلیک کنید.

این کتاب که محصول گفت‌وگوی امیر سقراطی با علی نصیر در طی چند سال اخیر است، تلاشی برای ثبت عواطف، احساسات، اندیشه و جهان‌بینی علی نصیر به عنوان یکی از هنرمندان تاثیر‌گذار در تاریخ هنر معاصر ایران است. نگارش و نشر کتاب‌های تاریخ شفاهی هنر معاصر ایران به دور از خاطره‌نویسی و خاطره‌بازی در حیطه‌ی هنرهای تجسمی امری تازه و ضروری است که این کتاب سهمی از آن را به خود اختصاص داده است.

مجله‌ی «تجربه» در شماره ۲۲ خود، در گفتگویی با علی نصیر و نگاهی به نمایش اخیر او در تیر ماه ۱۴۰۲  به مرور آثار این هنرمند که همزمان در گالری اُ و بنیاد لاجوردی برگزار شد پرداخته است.

"آتوریتی مگزین" در گفتگوی خود با ارکیده درودی به عنوان یکی از زنان موسس موفق - که موضوع این شماره‌ی این مجله‌ی آنلاین است - به معرفی گالری اُ پرداخته است.

درودی در این گفتگو، با موضوع زنان موسس موفق، به چالش‌ها و مفاید خود‌اشتغالی زنان می‌پردازد. او با به اشتراک گذاشتن تجربه‌های شخصی خود، به عنوان یکی از گالری‌داران و موسسین زن در ایران، به سختی‌ها، امکانات و باورهای غلط اجتماعی بازدارنده در این مسیر اشاره می‌کند.

برای اطلاعات بیشتر اینجا کلیک کنید.

ارکیده درودی در گفتگو با "فَب استایل" درباره‌ی مسائل گالری‌های ایران در طی سال گذشته می‌گوید. او با اشاره به هر دو دیدگاه در رابطه با بازگشایی گالری‌ها طی اعتراضات سال گذشته، با بیانی باز به مسائل و دلایل بازگشایی گالری اُ در این زمان می‌پردازد. درودی همچنین در رابطه با نقش گالری‌ها در جامعه‌ی هنری ایران، اهمیت نمایش فیزیکی آثار با وجود گسترش شیوه‌های مجازی پس از همه‌گیری ویروس کرونا و جایگاه هنر معاصر ایران در بازار بین‌المللی هنر می‌گوید.

برای اطلاعات بیشتر اینجا کلیک کنید.

مجله‌ی آنلاین "کالت بلوت" در گفتگوی خود با ارکیده درودی به معرفی گالری اُ و فضای هنری این روزهای ایران پرداخته است. درودی با توضیح چگونگی شکل‌گیری این گالری و اهداف آن، که معرفی هنرمندان نوظهور از مهمترین آن‌هاست، به مشکلات و پتانسیل‌های فضای هنری اشاره کرده است.

برای اطلاعات بیشتر اینجا کلیک کنید.

گالری اُ با آثاری از اشکان صانعی در آرت‌فر پیپر پوزیشنز مونیخ ۲۰۲۳ شرکت می‌کند.
پیپر پوزیشنز، از ۲۰ تا ۲۲ اکتبر ۲۰۲۳، با آثاری از هنرمندان مطرحِ بیست گالری بین‌المللی برگزیده از کشورهای آلمان، اتریش، اسپانیا و ایران برگزار می‌شود. تمرکز این آرت‌فر بر آثار روی کاغذ و طراحی است.

ما در عصری زندگی می‌کنیم که تعادل به نشانه‌ای از اتوپیا تبدیل شده است؛ بیانی از آرزوی یافتن شرایط بهتر برای طیف گسترده‌ای از جمعیت. مقاومت سیاسی به سمت قطب‌های مختلف سوق داده شده تا از ویژگی‌های متفاوت، شرایط جغرافیایی، عقاید متنوع و منافعمان کاسته شود. این قطب‌های متعدد، آثار هنری‌ای را به ارمغان می‌آورند که بر نابراربری درآمد‌ها و اضطراب‌های اجتماعی، سیاسی و زیست محیطی تاکید می‌کند.
پذیرش آزادی، انعطاف‌پذیری و وجدان انسان، پتانسیل ایجاد آینده‌ای پایدارتر را دارد. در این آینده، می‌توانیم رابطه‌مان با سیاره و یکدیگر را بازنگری کرده و با احترام به یکدیگر، بدون نیاز به اشتراک‌گذاری روش‌های فکری یکسان، به همدلی دست یابیم.
زیر سوال بردن پارامترهایی که روابط ما با افراد و جوامع دیگر بر اساس آن‌ها بنا شده است می‌تواند برای زندگی در آینده‌ای نامعلوم مفید باشد. گفتگو و توانایی بازنگری در فرضیاتمان، ما را از دیدگاه‌های خطی و سلسله‌ مراتبی دور خواهد کرد.
تعارضات اجتماعی مانند نژادپرستی، ناعدالتی، بهره‌کشی و گرمایش کره‌ی زمین به هم مرتبط هستند. شاید ابتدا باید خودمان را به عنوان گونه‌ای در خطر انقراض در نظر بگیریم تا بتوانیم امکانی برای پایان دادن به سیستم‌های سوءاستفاده‌گر علیه طبیعت و یکدیگر فراهم کنیم.
مهربانی و سخاوت نسبت به دیدگاه‌های مخالف، ممکن است به عنوان روشی قدرتمند برای درک چشم‌انداز معاصر ما باشد و حتی فرصتی باشد تا آغوشی برای زیبایی‌ که در اختلافات و پیچیدگی‌ روزمره‌مان وجود دارد، باز کنیم.

- ایتزل بارگاس پلاتا، کیوریتور ارشد موزه‌ی دانشگاه دل چوپو، مکزیکو سیتی

برای اطلاعات بیشتر اینجا کلیک کنید.

نمایش پیش‌رو در دو بخش در گالری اُ و بنیاد لاجوردی برگزار می‌شود. تمرکز نمایش گالری اُ بر روی آثار جدید و تمرکز بنیاد لاجوردی بر آثاری که میان سال‌های ۱۳۶۰ تا ۱۴۰۰ خلق شده‌اند و برخی تاکنون در ایران به نمایش درنیامده‌اند است. این نمایش گزیده‌ای از نمایشی جامع به کیوریتوری هدا اربابی و ارکیده درودی است که بنا بود در ابتدای پاییز سال گذشته در موزه‌ی هنرهای معاصر افتتاح شود.

بنیاد لاجوردی
تهران، بلوار کریم‌خان، خیابان ویلا (نجات‌اللهی)، خیابان سپند (جعفر شهری)، ساختمان شماره‌ی ۳۲، پلاک ۲۰
www.lajevardifoundation.com

دو اثر از مجموعه‌ی «آرشیو» اشکان صانعی در مجموعه دائمی موزه‌ی کاغذ برلین (Haus Des Papier): هاوس دِ پاپیر نخستین موزه در نوع خود است که منحصرا به آثار هنری معاصر در مدیوم کاغذ اختصاص یافته است. این موزه توسط کارآفرینان برجسته‌ای از جمله اولریکه فوهرر و آنت بِرر از شرکت چاپ هنری دیماج و با حمایت کمپانی‌های هانه‌موله و کنون با هدف رشد آگاهی عمومی در ارتباط هنرهای تجسمی و مدیوم کاغد راه‌اندازی شده است.

محوریت پروژه‌ی «محصور» فرنیاز ذاکر طرد شدن و تعلق داشتن است. او در این مجموعه آثار به بررسی نقش زبان، لباس و محیط پیرامون در تعیین فضاهای کنترل و محدود شده و جوامعی می‌پردازد که در پرورش و یا سرکوب فیزیکی و ذهنی ما نقش دارند.

فرنیاز ذاکر هنرمند و محقق ایرانی‌ الاصل ساکن آکسفورد است. او در خلق آثار خود از مدیوم‌های مختلفی از جمله پارچه، مجسمه‌، چیدمان، طراحی، چاپ و ویدیو استفاده می‌کند. آثار او در موزه هنر شارجه، موزه اشمولین، گالری پای، آکادمی هنر و طراحی دولتی استیگلیتز، گالری هنر لاینگ، دوسالانه معاصر استانبول، دوسالانه ونیز، آرت‌فر آرتیسیما و گالری اُ به نمایش درآمده است.

گالری اُ در این نسخه از پلتفرم آرت ۰۲۱ مجموعه‌ای منتخب از آثار علی نصیر، شیده تامی، اشکان صانعی و آرمین ابراهیمی را به نمایش می‌گذارد. این مجموعه با تمرکز بر شخصی‌ترین لحظات هنرمندان و تاکید بر شکلی از درون‌نگری که ریشه در تجربیات زیسته‌ی، تاریخ جمعی و خاطرات دارد، جمع‌آوری شده است. آثار این مجموعه  عمیقا متاثر از بازتاب‌های درونی هنرمند در دوره‌های تردید و سرشار از پرسش‌هایی ضد و نقیض هستند.

این پلتفرم آنلاین برای بازدید از ۱۳ تا ۲۹ آبان ۱۴۰۱ در دسترس خواهد بود.

مریم مهری (م. ۱۳۵۷ تهران) جایزه‌ی رزیدنسی اسپرونسدا، در همکاری با آرت‌فر «سوآب» را دریافت کرد.

اسپرونسدا یک رزیدنسی بین‌المللی‌ست که به هنرمندان فرصت اقامت هنری و برگزاری نمایش در بارسلونا را می‌دهد. این مرکز همچنین در راستای اهداف آموزش و گسترش فرهنگ، در همکاری با هنرمندان مطرح بین‌المللی، کنسرت‌‌، کارگاه‌ آموزشی، نمایش‌ کیوریت‌ شده و نشست‌ حرفه‌ای برگزار می‌کند.

مهری در سال ۱۳۹۸ نخستین نمایش انفرادی خود را با عنوان «گلخانه‌ی شماره‌ی ۱»در گالری اُ برگزار کرد که مجموعه‌ای از چیدمان مجسمه‌های پارچه‌ای و آثار روی کاغذ او بود. در سال ۱۴۰۰، در دومین نمایش انفرادی‌اش با عنوان «پرسه در تاریکی»، مجموعه‌ای گسترده از آثار روی کاغذ خود را به نمایش گذاشت که حاصل ۳ سال فعالیت مستمر او بود.

مُهری با نسبت دادن حالات و عواطف انسان‌گونه به شخصیت‌های سرخوش‌ و کارتونی، چه در طراحی‌ها و چه در مجسمه‌های پارچه‌ای با بازیگوشی و حفظ «بازیِ» قصه‌گویی، به مسائل محیط‌زیستی می‌پردازد.

او از شفافیت آبرنگ برای شکل‌ دادن به داستان‌های لحظه‌ای خود استفاده می‌کند و این روش را موثرتر از پنهان کردن آنان زیر لایه‌های متعدد به منظور باورپذیر نمودن آن‌ها می‌داند.

آنچه یقین می‌نامیم، دانش غیر قابل انکار و مقاومت‌ناپذیر چیزی است. هنگام توصیف واقعیتمان، یقین ما را به سمت جایگزین کردن فرآیندهایی که بر اساس خاطرات شکل می‌گیرند، در مقابل فرآیند‌های تحلیل عقلانی سوق می‌دهد.

از سوی دیگر، عدم قطعیت، فرصتی برای تفکر فراهم می‌کند که با واقعیت ناشناخته‌ها و ذات تغییر مرتبط است.

برای آرت‌فر «ایژیا نو»، گالری اُ با نمایشی از آثار شش هنرمند خود، دنیا عالی‌پور (م. ۱۳۷۴ تهران)، علیرضا چلیپا (م. ۱۳۶۳ تهران)، زهرا شاهچراغی (م. ۱۳۶۸ کرج)، رها خسروشاهی (م. ۱۳۷۶ تهران)، آرمین ابراهیمی (م. ۱۳۶۳ تهران) و علی نصیر (م. ۱۳۳۰ تهران) در صدد برجسته کردن لحظات بسیار شخصی عدم قطعیت در زندگی این هنرمندان است، که ریشه در تجربیات زیسته‌ی آن‌ها و همچنین تاریخ و خاطرات جمعی دارد. آثار هنرمندان انتخاب شده، عمیقا در متن تجربیات این بزنگاه تاریخی مبهم معنی پیدا می‌کنند و در هم‌نشینی کنار هم، پرسش‌ها و خواسته‌هایی را برمی‌انگیزند.

گالری اُ با مجموعه‌ای از آثار مریم مهری در آرت‌فر «سوآب» شرکت می‌کند.
کیفیت بارز آثار روی کاغذ مریم مهری (م. ۱۳۵۸ تهران) روایت‌گری طراحی‌های او و اشتیاق هنرمند برای غوطه‌ور شدن در فرآیند تولید و تجربه‌گرایی‌ست که از ترکیب حساسیت و سرزندگی کودکانه و حسی کنایه‌آمیز شکل می‌گیرد. او از شفافیت آبرنگ برای شکل‌ دادن به داستان‌های لحظه‌ای خود استفاده می‌کند و این روش را موثرتر از پنهان کردن آنان زیر لایه‌های متعدد به منظور باورپذیر نمودن آن‌ها می‌داند. مُهری با نسبت دادن حالات و عواطف انسان‌گونه به شخصیت‌های سرخوش‌ و کارتونی، چه در آثار روی کاغذ و چه در حجم‌های پارچه‌ای با بازیگوشی و حفظ «بازیِ» قصه‌گویی، به مسائل محیط‌زیستی می‌پردازد. مهری در حال حاضر در تهران زندگی و کار می‌کند و تاکنون چندین نمایش انفرادی و گروهی در داخل کشور داشته‌ است.
آرت‌فر هنر معاصر «سوآب» در بارسلونا، پروژه‌ای مستقل است که در سال ۱۳۸۵ به عنوان پلتفرم آزمایشی برای معرفی هنرمندان نوظهور افتتاح شد. «سوآب» که توسط معمار و مجموعه‌دار خواکین دیز-کاسکون تأسیس شده، رویدادی‌ست که حدود ۸۰ گالری از صحنه بین‌المللی را گرد هم می‌آورد و به عنوان مرکزی برای تبادلات فرهنگی در سطح جهانی عمل می‌کند. این آرت‌فر همچنین برنامه‌ی «روی کاغذ» را ارائه می‌دهد که توسط کارولینا دیز-کاسکون گردآوری شده است. این نسخه، با عنوان «بدن بدون نام»، چهار پروژه را ارائه می‌دهد که به بررسی شکل بدن، مفاهیم آن، و رهایی احتمالی آن از تاریخ، جنسیت یا منشا می‌پردازد. گالری اُ و مریم مهری توسط کیوریتور این بخش برای شرکت در این نسخه از «سوآب» دعوت شدند.

اثری از اشکان صانعی در «Darwin Wow 3»، نمایشی مختص طراحی معاصر، به نمایش در‌آمده‌ است. به‌دنبال نمایش‌های پیشین Drawing Wow در گالری BcmA و Kunstsaelen در برلین، «Drawing Wow 3» در وین برگزار خواهد‌ شد. این نمایش توسط هنرمندان آنا گیله، فیلیپ لورش، تیم پلامپر و مورخ هنر سارا پیترسن گردآوری شده‌است و از ۱۶ شهریور تا ۹ مهر برقرار خواهد ‌بود.
Drawing Wow پلتفرمی هنری و غیرتجاری‌ست که بنا بر برقراری پیوندی بین طراحی معاصر و کلاسیک دارد. برای نمایش تنوع وسیع این رسانه، برای هر نمایش از هنرمندان جدیدی دعوت می‌شود تا پلتفرمی فراهم شود که در دراز‌مدت، دید گسترده‌ای از منظر بین‌المللی هنرمندانی که در عرصه‌ی طراحی فعالیت می‌کنند، ارایه دهد.

دومین نسخه‌ی «نادا کیوریتد»، (مجموعه‌ای جدید از نمایش‌های آنلاین با شرکت هنرمندان و فضاهای هنری جامعه‌ی بین‌المللی «نادا» به روش نمایش‌های موضوع‌-محور کیوریت شده) با شرکت ۲۱ هنرمند از ۱۷ گالری برگزار می‌شود. این نمایش با عنوان «تقلیل به طنز»، توسط فاتوش اوستک، کیوریتور و نویسنده‌ی مستقل جمع‌آوری شده و در اوت ۲۰۲۲ به نمایش درمی‌آید.

«تقلیل به طنز» اصطلاح ابداع‌ شده برای مجموعه‌ی جدید گردآوری شده توسط «نادا» است. این اصطلاح، ترکیبی از تلفیق دو رویکرد متفاوت در برخورد با واقعیت است. «تقلیل به محال» عبارتی‌ست که در ریاضیات و منطق کاربرد گسترده دارد و اقلیدس در استفاده از آن به عنوان یکی از روش‌های برهان خلف مشهور است. تقلیل به محال را می‌توان به عنوان شکلی از بیان تعریف کرد، روشی که در آن درستی جایگاه شخص در قیاس با نادرستی جایگاه شخصی که مقابل اوست معنی پیدا می‌کند. «طنز» از سوی دیگر، یک برخورد ادبی‌ست که به تمسخر، جایگاه موضوع خود از طریق روش‌هایی نظیر بزرگ‌نمایی، بیان نقض، ناسازگاری و یا هجوپردازی برای بیان یک نقطه‌نظر و یا انتقاد می‌پردازد. اشاره به مفهوم «محال» در جنبش‌های مختلف هنری مانند واقع‌گرایی و هستی‌گرایی قابل ردیابی‌ست. استفاده از طنز نیز، در هنرهای تجسمی، ادبیات و هنرهای نمایشی از یک فرهنگ بالاتر رفته و با تاثیر قابل‌توجهی در ادبیات، تئاتر و دیگر هنرها، سابقه‌ای به قدمت یونان باستان دارد.

با تلفیق دو روش متفاوت در برخورد با واقعیت، «تقلیل به طنز» در تلاش است تا فضای گفت‌وگو، بیان و دیدگاه‌ها را با تشویق شیوه‌های جدید دیدن، احساس کردن و فکر کردن گسترش دهد.

مریم مهری در پروژه‌ی «گلخانه‌ی شماره ۲؛ خاطره‌ی جعلی» که در امتداد مجموعه‌ی گلخانه‌های او ارائه می‌شود، گلخانه را جایی برای تجربه و بازی می‌بیند. در این فضا تجربه‌ی پرورش و ساختن، داستان‌سرایی و گفت‌وگو فراهم می‌شود. طنزهای بازیگوشانه و داستان‌پردازی‌های ادامه‌دار، ویژگی اصلی آثار مریم است؛ آثار او به‌ واسطه‌ی برخورد سرخوشانه و متریال‌های ساده و دم‌دستی، همواره در وضعیتی سیال و بی‌تکلف خلق شده‌اند.
مریم در این پروژه که در فضای پاسیوی گالری محسن در همکاری با گالری اُ ارائه می‌شود، کوه‌ها و گل‌هایی را جسمیت می‌بخشد که اساسا از بودن آن‌ها در جهان واقع مطمئن نیست چراکه نمی‌داند خاطره‌ی چیدن گل‌ها میان آن دو کوه واقعی است یا برساخته‌ی تخیل کودکانه‌ی او. گویی با بازسازی این طبیعت همان‌طور که ذهن خود را به پرسش می‌گیرد و خاطراتش را مرور می‌کند، مخاطب را نیز به بازاندیشیدن درباره‌ی سازوکار جعل خاطرات دعوت می‌کند. آیا همه‌ی خاطرات کودکی ما واقعا اتفاق افتاده‌اند؟ چه سهمی از خاطرات ما دستکاری ذهن ما است؟ آیا خاطراتی که در ذهن ما به رویدادهای کلیدی در شکل‌گیری تجربیات و شخصیت ما تبدیل شده‌اند، برای دیگران بی‌اهمیت و فراموش شده‌اند؟
مریم به‌جای آنکه این بلاتکلیفی و گیجی را به خاک بسپارد و از آن بگریزد، به استقبال آن می‌رود و در این وضعیت، گلخانه‌ به مثابه‌ی مکانی امن برای او؛ به کارگاهی بدل می‌شود که می‌تواند در آن به خاطرات جان ببخشد و به بازی‌شان بگیرد. از این رو کار با پارچه برای او در این کارگاه صرفا انتخاب یک متریال نیست، موضوع کار اوست؛ زنده نگه داشتن خاطره و سنتی است که سال‌ها در خانواده‌اش جریان داشته است، مانند سوزن‌دوزی‌های ظریف و پیچیده در پرداخت کوه‌ها. گل‌ها اما مثل طراحی‌ها‌ی آبرنگی‌اش، حالتی اتودوار دارند و همچون خاطراتش، فانی و متزلزل به چشم می‌آیند.
مریم مهری از جعل «یاد»ها در ذهن خود فراتر می‌رود و برای آن نمودی بیرونی در قالب «یادگار» خلق می‌کند تا آن خاطره را برای خود واقعی‌تر و بایگانی آن را آسان‌تر کند. آیا جعلی‌سازی خاطرات در زندگی انسان ناخوداگاهانه اتفاق می‌افتد؟ ذهن بشر تا چه حد مایل است خاطرات را جعل کند؟ اگر آدمی قدرت نسیان، اصلاح و تغییر عامدانه‌ی خاطرات را داشت، آن را بالفعل می‌کرد؟ و در این صورت آیا هویت فردی و واقعیت تاریخی ما شکل دیگری نداشت؟

افشان دانشور جایزه اول «پیپر آرت اوارد» را برای چهار اثری که توسط گالری اُ در آرت‌فر پیپرپوزیشن برلین به نمایش درآمده، دریافت کرد. این آثار توسط موزه‌ی آثار کاغذی «هاوس د پاپیر» خریداری شدند.
پیپرآرت آوارد که بزرگ‌ترین جایزه‌ی هنری جهان با تمرکز بر آثار روی کاغذ است امسال برای بار دوم و با حمایت کمپانی‌های کنون، دیمج و هانه‌موله در پیپرپوزیشن برلین برگزار شد.

در سال‌های اخیر، سیر تاریخی و درهم تنیدگی‌های جهانی هنر ایران در دوره‌ی پیش از انقلاب اسلامی، موضوع بحث‌های بیشماری و به طور خاص برگزاری نمایش‌های مهمی شده است. با هدف مشارکت با نظریه‌پردازان نوظهور، محمدرضا میرزایی و سون اسپیکر، سمپوزیوم یک روزه‌ای را در دانشگاه ایالتی سانتا باربارا، کالیفرنیا، ترتیب داده‌اند. این سمپوزیوم به دنبال فراهم آوردن بستری برای گفت‌وگوی انتقادی این نظریه‌پردازان با یکدیگر و مخاطبان دعوت شده درباره‌ی رویکردها و روش‌شناسی‌های نوین برای مطالعه هنر ایران در دوره‌ی مورد بحث است.
این رویداد در تاریخ ۲۶ اردیبهشت ۱۴۰۱ برگزار می‌شود و ثبت نام برای عموم به صورت رایگان از طریق این لینک امکان‌پذیر است:
https://bit.ly/NATIA

و آن‌ها قطعاتی از یک شعر بلند هستند که با کنار هم قرار گرفتن‌شان من و شما را دربر می‌گیرند و با تعریف دوباره‌ی فضا و ماده به گفت‌وگویی صمیمانه دعوت‌مان می‌کنند.
به آرامی، با شکوه و استوار.

اشکان صانعی
پاییز ۱۴۰۰

خیابان فردوسی، خیابان تقوی، کوچه بهداشت، پلاک ۶، کارخانه‌ی آرگو

گالری اُ با آثاری از فرنیاز ذاکر و اشکان صانعی در آرت‌فر آرتیسیما ۲۰۲۱ شرکت می‌کند.

زیبایی شناسی اشکان صانعی بر اساس تخریب و تکرار است. به بیان دیگر او در آثارش همواره میان خلق و تخریب در نوسان است. صانعی معتقد است که طراحی به عنوان یک رسانه‌ی بکر، حداقل فاصله را با ذهن هنرمند دارد و در نتیجه به هنرمند این امکان را می‌دهد تا آن و لحظه را در آثارش تجربه کند. آثار صانعی که معمولا بر روی کاغذ خلق می‌شوند بیش از آن که بازنمایی از شی‌ای خاص باشند، یادآور حافظه و خاطره‌ای دور هستند. صانعی تاکنون چندین نمایش انفرادی برگزار کرده است و کیوریتوری پروژه‌ی فهرست را با همکاری گالری اُ در رزومه‌ی خود دارد.

فرنیاز ذاکر (متولد ۱۳۶۱ تهران) ، هنرمند و پژوهشگر، در حال حاضر میان لندن و برلین زندگی و کار می‌کند. آثار ذاکر با الهام گرفتن از نظریه‌های معمارانه و مطالعات جنسیتی، پیوندی میان بدن، جامعه و فضا می‌سازند. او در آثارش با بررسی رفتار بدن و نقش آگاهی از محیط اطراف، تعریفی نو از هویت، احساس تعلق و مفهوم آگاهی ارائه می‌دهد. او از سال ۱۳۸۱ در نمایش‌های بین‌المللی متعددی شرکت کرده است و تاکنون جوایز بسیاری را در حوزه‌ی پژوهش و هنر به خود اختصاص داده است.

کتاب «نفت: ارتفاع عمق»، مجموعه‌ای از آثار محمد حسن‌زاده، توسط بنیاد پژمان منتشر شد.

ایده‌ی اصلی نمایش «نفت: ارتفاع عمق»، ریشه در مواجهات و تغییرات در مناطق جنوب غربی ایران پس از کشف نفت دارد. پیکربندی جغرافیایی-تاریخی به‌جا‌مانده بر محیط‌های انسانی و طبیعی اقلیمی که سخت در برابر تغییر مقاومت‌کرده و آثار این مقاومت هم‌چون جراحاتی ترمیم‌ناپذیر در هر گوشه و کناری به چشم می‌آید.

این کتاب به مناسبت نمایشگاه «نفت: ارتفاع عمق» از پروژه‌ی «در بین» شماره‌ی ۱، در کارخانه‌ی آرگو در اردیبهشت ۱۴۰۰ توسط بنیاد پژمان منتشر شده‌است.

گالری اُ با افتخار حضور خود را با آثاری از اشکان صانعی (م. ۱۳۶۳ ارومیه) و مریم مهری (م. ۱۳۵۸ تهران) در آرت‌فر “پیپرپوزیشنز” هم‌زمان با هفته‌ی هنر بازل اعلام می‌کند.

با اجتناب از غرفه‌های معمول و الهام از سنت «سالن»، این آرت‌فر با حساسیت ویژه و انتخاب تعداد محدودی شرکت‌کننده، نمایشی منحصربه‌فرد از آثار هنرمندان ارائه می‌دهد. طراحی منحصربه‌فرد فضا به مخاطبان اجازه می‌دهد تا هم‌زمان با بهره‌گیری از نمایی کلی از تمامی آثار به نمایش‌درآمده و با در نظر گرفتن مکالمه‌ی مشترک میان آثار، جزئيات هر یک از آثار را از نزدیک و به صورت مستقیم مشاهده کنند.

غرفه‌ی شماره ۱۱

۳۰ شهریور – ۴ مهر ۱۴۰۰

پیش‌نمایش

سه‌شنبه، ۳۰ شهریور ۱۴۰۰، از ساعت ۱۵ تا ۱۸

گشایش (VIP)

سه‌شنبه، ۳۰ شهریور ۱۴۰۰، از ساعت ۱۸ تا ۲۱

بازدید عموم

چهارشنبه – شنبه، ۳۱ – ۳ شهریور ۱۴۰۰، از ساعت ۱۲ تا ۲۰

یک‌شنبه، ۴ شهریور، از ساعت ۱۱ تا ۱۷

*بازدید VIP با کارت VIP آرت‌بازل و فوتوبازل امکان‌پذیر است.

مریم مهری با حساسیتی بی‌تکلف و طعنه‌آمیز، آثار روی کاغذی خلق می‌کند که با نشان‌دادن اشتیاق او برای تجربه‌های نو در پروسه‌ی خلق، خاصیتی به شدت روایی دارند. او با بهره‌گیری از کیفیت شفاف آبرنگ و اجتناب از به‌کارگیری لایه‌های ضخیم رنگ، داستان‌هایی کوتاه، صمیمی و قابل باور را با آثار خود روایت می‌کند.

آن‌چه آثار اشکان صانعی را متمایز می‌کند، تعهد او به ثبت روزمره‌ی احوالات شخصی است. در آثار روی کاغذ صانعی، رابطه‌ی کل و جز، همانند ساختارهایی ارگانیک به خوبی برقرار است. اشکان صانعی با استفاده از شعر و هندسه به عنوان منابع اصلی الهام، آثاری منحصر به‌فرد و در ارتباط تنگاتنگ با سنت‌های بصری و فرهنگ ادبی ایران خلق می‌کند.

اثری از شیده تامی در کتاب «بازتاب‌ها: هنر معاصر خاورمیانه و افریقای شمالی» توسط انتشارات موزه‌ی بریتانیا به چاپ رسید.

هم‌زمان با چاپ این‌ کتاب، نمایشی به همین‌ نام به انتخاب ونیشا پورتر، از مجموعه‌ای از آثار روی کاغذ در موزه‌ی بریتانیا برگزار شد. این نمایش از فوریه تا اوت ۲۰۲۱ دایر است.

برای بازدید از این صفحه اینجا کلیک کنید.

برای خواندن مقاله اینجا کلیک کنید.

اُ گالری با ۵ اثر از اشکان صانعی در آرت‌فر درایینگ روم شرکت می‌کند.

در این مجموعه ۱۹ گالری با آثاری از تنها ۱۹ هنرمند از سراسر جهان حضور دارند. این آرت‌فر مجازی از تاریخ ۲۵ اردیبهشت تا ۹ خرداد ماه قابل بازدید است.

همچنین تعدادی اثر از امیر کریمی، غزال خطیبی، مریم مهری، نیلوفر لهراسبی، پگاه رجامند و راضیه صدیقیان نیز در بخش استور وب‌سایت این آرت‌فر قابل بازدید است.

درایینگ روم استور نخستین فضای مجازی با تمرکز بر نمایش و فروش آثار معاصر طراحی و روی کاغذ است.

برای بازدید از آرت‌فر مجازی اینجا کلیک کنید.

«نقاشی در فضای باز، به‌ویژه در شهر، هنرمند را با مسائل دشواری روبه‌رو می‌کند؛ مهم‌ترین آن‌ها افزایش ضریب عوامل متغیر است، مثل تغییر شرایط نور و سایه و حرکت ماشین‌ها و آدم‌ها. ترجمه‌ی فضای کلان و شلوغ شهری به سطح دوبعدی مسئله‌ی دیگری است که نقاش باز باید در مدت زمان کوتاهی آن را حل کند. به جز این مسائل تصویری، عوامل مزاحم بیرونی را هم باید در نظر گرفت. هر نقاشی فضای کارگاه را رها نمی‌کند و برای نقاشی به خیابان نمی‌زند، نه فقط به خاطر آرامش و راحتی کارگاه، بلکه به دلیل زمان و تمرکز لازمی که برای تعمیق اثرش می‌تواند داشته باشد. نقاشی در خیابان هیجان‌انگیز و جالب است، اما اگر نقاش نتواند از پس مسائل بالا بر‌آید، و آن‌ها را در فرم و اجرای نقاشانه‌اش حل کند، عملا به نتیجه‌ای نمی‌رسد.»

علیرضا رضایی‌اقدم، «تهران نقاش خودش را می‌خواهد»، حرفه‌:هنرمند شماره ۷۷، زمستان ۱۳۹۹

برای خواندن کامل مقاله اینجا کلیک کنید.

گالری اُ با ارائه‌ی مجموعه‌ای از آثار اشکان صانعی در Artissima Unplugged شرکت می‌کند.
از ٢٩ آبان‌ماه، آثار منتخب گالری‌های شرکت‌کننده در آرت‌فر ٢٠٢٠، در کاتالوگ مجازی قابل بازدید است.
برای بازدید از کاتالوگ نمایش اینجا کلیک کنید.

گالری اُ برای نخستین بار با آثاری از هنرمندان ایرانی: علی نصیر (م. ۱۳۳۰، تهران، ساکن و مشغول به کار در برلین)، شیده تامی (م. ۱۳۴۱، تهران، ساکن و مشغول به کار در تهران) و شهرزاد چنگلوایی (م. ۱۳۶۲، تهران، ساکن و مشغول به کار در نیویورک) در آرت دوبی شرکت می‌کند.

علی نصیر هنرمندی است که فرهنگ سرزمینش برایش گرانبهاست و با گذشت زمان گرانبهاتر نیز می‌شود. از همین روست که ریشه‌ی رنگ‌آمیزی‌هایش را در ایران می‌بیند. رویکردش به نگارگری ایرانی اما خلاقانه است و هرگز سعی نمی‌کند از نظام ساختاری نقاشی ایرانی تقلید کند. بیش از چهل سال است که او هر روز با شکیبایی روحیات پرسوناژهایش را ثبت کرده است. در دنیای ذهنی ناب این آثار اکسپرسیو، فیگورها و اشیا نماد چیزی نیستند و از قصه‌گویی به دورند، خصلتی که در میان طراحان ایرانی نادر است. . تعداد نه اثر روی کاغذ از مجموعه طراحی‌های این هنرمند برای آرت دوبی انتخاب شده است. همچنین دو اثر روی بوم در ابعاد بزرگ از مجموعه‌‌ی اخیر هنرمند به نمایش درمی‌آید.  در این مجموعه، نصیر یکبار دیگر دست به حذف فیگور در آثارش می‌زند و بر فضاها و روابط فرم‌ها با یکدیگر تمرکز می‌کند. نصیر حرکت را نه‌ تنها با ضرب قلم، بلکه با انتخاب رنگ‌ها و طرز قرار گیریشان کنار یکدیگر به تصویر می‌کشد. هم‌زمانی فرم و رنگ، مخاطبان را به حرکت از یک عنصر به عنصر دیگر بدون داستانسرایی ویژه‌ای دعوت می‌کند.

شیده تامی نقاش، مجسمه‌ساز و شاعر خودآموخته است. او سطح را با چهره‌ (اغلب چهره‌ی خودش) و با پرداخت کم به جزییات مملو می‌کند. آثار او قوی و زخمت‌اند، طوری که بر روح مخاطب  نفوذ و ذهنشان را درگیر می‌کنند. این چهره‌ها چه چیزی برای بازگو کردن دارند؟ به چه چیزی می‌اندیشند؟ هیچ جواب قطعی‌ای درکار نیست. آثار انتخاب شده برای آرت دوبی سه اثر روی کاغذ از چهره‌های کج و معوج شده‌ی مطرح اوست. مجسمه‌های برنزی مچاله وکج شمایل  نیز به نمایش درآمده‌اند. با دست‌کاری چهره‌هایش برای وفق دادن ماده‌ی بکار گرفته‌شده، تامی به دنبال اکتشاف و ممارست بیش‌تر نمایش انسان است و مخاطب را برای همراهی با او در این سفر دعوت می‌کند.

شهرزاد چنگلوایی انباشتگی ماده در ساخت اثر هنری را با استفاده از زبان برای ماده‌ی مجسمه‌ها در مجموعه‌ی «سخن بر گِل» زیر سوال می‌برد. او لغات را به عنوان واحدهای ساختاری به‌کار می‌گیرد تا مجسمه‌هایی از اشکال امیال خلق کند. هر قطعه از این واحدهای گِل در دهان او با فشار دندان‌ها در حین ادای لغات شکل می‌گیرند. با اقتباس از زبان، این مجسمه‌ها نقش نماد‌هایی را بازی می‌کنند که با تکه تصاویر پیدا شده در می‌آمیزند و ساختاری از امیال یک طلسم را می‌سازند. تصاویر پیدا شده مثل تصویر لحظه‌ی به آتش کشیدن جوخه از سر لوله‌ی تانک‌ها که در جنگ‌های مصیبت‌بار خاورمیانه استفاده می‌شود یا کودکان کار در نپال یا طراحی قدیمی یک برده‌ی احتمالا ایرانی، همگی غیر منتظره اما مبرم توسط فراخوانی به لحظه‌ی اکنون متلاشی می‌شوند. در این آثار، عمل ساختن با ساختارهای سخن جایگزین می‌شوند، نقض آنچه می‌تواند به زبان آید. هم‌چنین دو عکس از مجموعه‌ی «سی، عین و ان»، خودنگاره‌ی هنرمند، در این نمایش هستند که به نوعی مرحله‌ای از تولید آثار را نشان می‌دهند.

کیوریتور کیست؟‌ در ایران، گالری‌های خصوصی تقریبا تنها نمونه‌ی فعال از فضای نمایشگاهی‌اند. یک سیستم سازمانی غیر انتفاعی معاصر و همچنین مطالعات درباره‌ی نمایشگاه‌گردانی (curating) بسیار نایاب است. هنری که به سختی فروش می‌رود (اگر فروخته شود) مانند فُرم‌های بی‌دوام، ویدیو آرت، هنرهای چیدمانی و اجرا، وجود دارند، اما به‌ندرت فضایی برای گفتگو و بررسی پیدا می‌کنند. "کیوریتور کیست؟‌" موضوع نمایشگاه‌گردانی را، در رابطه با زیبایی‌شناسی، مسائل اجتماعی ،سیاسی و فلسفی در کابرد آن در هنرهای معاصر به چالش می‌کشد و همچنین تفاوت‌های میان هنر معاصر و فعالیت‌های نمایشگاهی در ایران را مورد بررسی قرار می‌دهد. ‌‌ هدف از برگزاری کارگاه "کیوریتور کیست؟‌" به وجود آوردن آگاهی ازاین امر مهم و الزامیست. کیوریتور کیست؟ این برنامه، گفتگوهایی با حوضه‌ی وسیعی از نمایشگاه‌گردانان بین‌المللی، با پیش‌زمینه‌ها و دیدگاه‌های متفاوت را ارایه می‌دهد و پرسش‌های بنیادی درباره‌ی نمایشگاه‌گردانی و اهمیت این حرفه و همچنین دیدگاه این افراد درباره‌ی ملی‌سازی هنر معاصر و فضاهای جایگزین و بسیاری پرسش‌های دیگر را مطرح می‌کند که از نظر ما به صحنه‌ی هنر امروز ایران مرتبط است. روز اول - یک‌شنبه ۸ اسفند ساعت ۱۸ تا ۲۱: معرفی کارگاه و اهداف آن و نمایش یک فیلم و جلسه‌ی پرسش و پاسخ - این جلسه رایگان و برای عموم آزاد است. روز دوم - چهارشنبه ۱۱ اسفند ساعت ۱۸ تا ۲۱: پخش ۵ مصاحبه با ۵ نمیشگاه‌گردان (curator) شناخته شده‌ی جهانی با زیرنویس فارسی: بررسی نحوه‌ی عملکرد و برنامه‌گذاری برای تم نمایشگاهی که اعضای کارگاه در آینده در گالری اُ برگزار خواهند کرد. (برگزاری نمایشگاه در گالری اُ منوط به موفقیت گروه در درک و تمرین درست از آموخته‌های کارگاه است.) روز سوم و چهارم - پنج‌شنبه و جمعه ۱۲ و ۱۳ اسفند ساعت ۱۴ تا ۱۷: تقسیم بندی گروه‌های مختلف برای تدارکات نمایشگاه که شامل: نوشتن متن و اهداف، نحوه‌ی انتخاب هنرمندان و ارتباط با آن‌ها، جمع آوری آثار، اطلاعات در مورد آن، تهیه آفیش مطبوعاتی، جذب اسپانسر، تدارکات اجرایی و فنی نمایشگاه، پیش تولید دیجیتال و .... هزینه‌ی کارگاه سه روزه:‌ ۳/۰۰۰/۰۰۰ ریال *با توجه به محدود بودن فضا، اولویت با افرادی که زودتر ثبت‌نام می‌کنند است. برای ثبت‌نام، تصویر فیش پرداختی به مبلغ ۳/۰۰۰/۰۰۰ ریال به حساب ارکیده درودی ۳۶۱۵ ۳۰۹۲ ۴۶۱۰ ۶۳۹۳ بانک سینا به همراه نام، شماره تلفن همراه و حرفه‌ی کنونی خود را به ایمیل گالری info@ogallery.net بفرستید. برای سوالات خود درباره‌ی کارگاه می‌توانید با تلفن گالری ۸۸۹۲۲۰۲۸ تماس بگیرید.

۵ عدد از آثار علی نصیر که به حمایت بنیاد لاجوردی در تعداد محدود چاپ سیلک شده‌اند، اکنون برای فروش در گالری اُ موجود اند.

آغاز فروش کتاب "هر آنچه می‌خواستید درباره‌ی گالری‌دارها بدانید اما جرات پرسیدنش را نداشتید" ترجمه‌ی ارکیده درودی

جمعه ۲۱ آذر ۱۳۹۳ در گالری اُ

"هرگز سازش را نپذیرید. گالری تلفیق کیمیاگرانه­‌ای از ترکیب و محتوا، فضا و ایده­‌هاست: هیچگاه آن­‌ها را از هم جدا نکنید. با هنرمندانی کار کنید که ثروتشان انسانیت است. تحت فشار زمان و تأثیر مُد قرار نگیرید؛ عجله نکنید و راه خود را بروید." - از متن کتاب

سخن مترجم

با توجه به اینکه هر سال گالری­‌های جدیدی آغاز به فعالیت می­‌کنند و تعداد هنرمندان و مجموعه­‌داران نیز رو به افزایش است، امید است این گفتگوها بتواند به افزایش درک عموم از نقش واقعی گالری­‌دار کمک کند. هدف از ترجمه‌ی این کتاب، هرچقدر ناچیز،‌ کمک به درک بهتر دنیای هنر و دعوت به سهیم شدن در این ماجراجویی خلاق و اندیشمندانه است.