گزاره
«سَرخوشی» در دنیایی که انسانها مطیع ذهن و دلخوشیهای کاذب هستند، زیباجلوهدادنِ رفتارهای توخالی و بیاساس، امری درست و بهروز تلقی میشود. شاید طبیعت، بهترین کمک برای شروع تغییر از تاریکی به روشنایی باشد؛ نیروی عظیم طبیعت، سرشار از لحظههاست و بهواسطهی بیقضاوتیاش و نداشتن ترجیحی از درستها و نادرستها، کامل و روان است. ثبت مشغولیتی در طبیعت که برای لحظهای، حسِ «سَرخوشیِ» بدون تحلیل را در ذهن ایجاد کند، مهمترین تلاش در این تجربهها بوده است.