نوری که می‌بینیم

گزاره

گالری اُ نمایش انفرادی شیما اسفندیاری (م. ۱۳۵۶، تهران) را با عنوان «نوری که می‌بینیم» برگزار می‌کند.

طراحی، اساس و محوریت اصلی آثار اسفندیاری است و نور به‌عنوان موضوع محوری، چه از جنبه‌ی بصری و چه مفهومی، در مجموعه آثار او نقش برجسته‌ای ایفا می‌کند؛ نوری که نه به صورت مستقیم، بلکه از طریق سایه‌روشن‌های ایجادشده توسط لایه‌های کاغذ، پارچه‌های سفید و کاغذهای شفاف، ذهنیت او را از تقابل تاریکی و روشنی به تصویر می‌کشد.
تاریکی و رنج در کنار نور و آگاهی، عناصری متضاد اما مکمل و درهم‌تنیده‌اند که در تعامل و تعادلی ظریف با یکدیگر قرار می‌گیرند. پارچه‌های سفید تنظیف، از یک سو نماد زخم و شکستگی و از سوی دیگر بیانگر نور و روشنی هستند که بر پس‌زمینه‌ی خاکستری آثار او می‌تابند.
در ادامه‌ی مجموعه‌ی پیشینش «پس از تاریکی»، هنرمند در این مجموعه نیز بیشتر از فیگورهای زنانه بهره برده است. او فرم‌ها را تا حد امکان ساده و گویا بازنمایی کرده است تا خطوط و پارچه‌های اضافه‌شده این تعادل را به شکلی هماهنگ به تصویر بکشند.